Plemiona - jak zacząć

W takim miejscu nie może zabraknoąć klasyki, czyli Plemiona.pl. Sama gra jest prosta jak budowa cepa i chyba w tym tkwi sekret jej popularności. Gra nie różni się na pozór od Setllersów, i innych Civilizacji, którymi wszyscy zagrywali sie w epoce przed internetowej:) Przy okazji BARDZO WAŻNA WSKAZÓWKA: Nie da się aktywować konta poprzez konto na onecie - nikt nie wie dlaczego...

Mamy osadę, którą rozbudowujemy. Rekrutujemy wojska i zmagamy się z grafiką, która jest hmmm... bardzo klasyczna.

Najczęściej gracze popełniają błąd - stawiając od początku na defensywę i rozwój ekonomi. Taka ścieżka powoduje, że wcześniej czy później stają się farmami, które są bezlitośnie łupione przez innych graczy.

Na samym początku trzeba trafić z lokalizacją wioski. Ważne, by mieć w okolicy przynajmniej dwie osady koczowników lub barbażyńców, co ułatwi nam start. Być może trzeba będzie kilka razy próbować zakładać wioskę, ale to się opłaca... bo dobry start to połowa sukcesu.

Na samym początku trzeba zaknąć samouczek, bo trzeba w nim wybudować tartak, a surowce przydadzą sie do innych celów. A więc łopatologicznie wygląda początek tak: Stawiamy

- postument (w nowej wersji) i od razu rycerza, którego jak tylko będzie gotów wysyłamy do plądrowania opuszczonych wiosek.
- 3 poziom ratusza,
- koszary,
- i w opór pikinierów,

gdy już nazbieramy około 10 rozpoczynamy plądrowanie ouszczonych wiosek w okolicy. Ten styl gry na początku przynosi dobre efekty aktywnym graczom, gdyż właśnie plądrowanie aktywne daje lepsze zyski surowcowe niż rozbudowa budynków.

W międzyczasie rozbudowujemy spichlerz (nikt nie gra przecież 24 na dobę:)

Kiedy już uzbieramy dwa lub trzy oddziały pikinierów po 40 pikinierów, budujemy budynki tak, by jak najszybciej zbudować stajnię.

Tam tworzymy 20 zwiadowców i rozsyłamy do sąsiadów. Potem szybko budujemy trzeci poziom stajni i opracowujemy lekką kawalerię. To są jednostki idealne do łupienia okolicy. Jest ładowna i szybka. Następny etap to budowa dworu i szlachcica, by przejąć okoliczne gospodarstwa, ale to już temat na inną opowieść...